De stille wegen van Extremadura

We bezochten afgelopen zondag Trujillo. In dit oude stadje op een berg was net een Cheese Festival gaande. We dachten dat NL een kaasland was; nou hier was een plein vol met standjes met kaasmakers. We hebben op een bankje op dat drukke plein ons broodje met kaas op, water gekocht en als nomaden weer verder getrokken. Gisteren sliepen we in een fijn hotel, waar we ’s avonds stevig gegeten hebben (JW kon er daarna slecht van slapen). Na het diner hebben we gezellig op het terras van het hotel zitten kletsen met een vader en zoon (familie van burgemeester Heidema van Deventer) uit Uden. Zij zijn daar een weekje om in Parque Natural de Monfragüe vogels te bekijken en te genieten van de stilte (waar vind je dit nog trouwens?). Zij gaan dan ergens zitten en luisteren en kijken zonder iets te zeggen. Urenlang. Zij vertelden ons veel leuke weetjes over vogels. Ook over de vogels die wij de volgende dag (vandaag) tegen zouden komen. Ondermeer de zwarte ooievaar (zeldzaam!) en de vale gier. En wij hebben beide vogels gezien! Door de verrekijker van een van de vogelspotters die daar op een rijtje stonden. Zie het filmpje.

Het Parque Natural de Monfragüe was echt supermooi. De anticlimax was daarna toen de gps zei dat het een doodlopende weg was verderop en het boekje van de Zilverroute op een kaartje liet zien dat je er gewoon kon rijden. Waar kies je dan voor? Achteraf zijn we voor niets 4 km. stijgend en dalend heen plus 4 km. stijgend en dalend terug gefietst omdat de weg stopte bij de snelweg. En de magen knorden. Het was warm. De stemming daalde. Via de kaart van Saskia hebben we een omweg bepaald en op een gezellige parkeerplaats met veel plastic en ander afval ons broodje met paté en vis uit blik opgepeuzeld. Toen een lange afdaling van 8% naar Moederkoek (Plasencia) om na een kilometer of 15 in de prachtige Casa Rural terecht te komen (er is geen camping in deze omgeving). Via de e-mail hadden we in ons beste Spaans al een soort van reservering gemaakt. We konden het huis niet vinden, dus JW ging bellen met een Spanjaard die alleen maar Spaans kan praten. En nog snel ook. Enfin, hij kwam er met de auto aan en begeleidde ons naar zijn casa. Wat een mooie plek! We kregen een rondleiding door het huis en zagen hoe van de varkenspoot in de keuken al een mooi stukje jamon was afgesneden. Vanavond gaan ze hier heerlijk eten voor ons bereiden. Zo douchen, maar nu eerst even lopend het dorpje in. Het diner is pas om 20.30 uur. Saskia zit te zonnen op de vide en JW rondt in onze casa dit blog af en gaat offline voor vandaag. Hasta la vista!