Hello & Goodbye Northern Ireland!
De afgelopen vier dagen hebben we gefietst door Noord-Ierland. En als je aan Noord-Ierland denkt, dan denk je ook aan de aanslagen die door de IRA zijn gepleegd en alle andere geweldsconflicten tussen katholieken en protestanten: The Troubles. We waren benieuwd wat we hier van zouden merken. Sinds 2005/2007 is er ‘vrede’ in Ierland. Zo merk je niks van de grensovergang van Republiek Ierland en Noord-Ierland. Een aantal jaren geleden was dat anders. Toen stonden er militairen bij de grote grensovergangen en werden je spullen doorzocht. De eerste dagen fietsten we door een rustig landelijk gebied. We fietsten langs de The Sperrin Mountains (zie foto).
The Sperrin Mountains, Northern Ireland
Ook hier zwaaiden en groetten Ieren je vriendelijk en maakte de lokale supermarkteigenaar een praatje met je. Wel een verschil is dat je eigenlijk geen andere toerist tegenkomt. Wij zouden niet snel voor een vakantie in Noord-Ierland kiezen, als de Atlantische Kustroute niet door Noord-Ierland zou lopen. Wel zijn er voldoende overnachtingsmogelijkheden. Zo sliepen we in 3 hostels en een bed & breakfast. We waren zo’n beetje de enige gasten.
We fietsten door Omagh, Portadown en Belfast. Plaatsnamen die het Journaal vroeger regelmatig hebben gehaald. Omagh is een aardig stadje. Een stadje waar in augustus 1998 door een bomaanslag van de Real IRA 29 mensen overleden. Wij zagen politie in kogelvrije vesten. Later die dag hoorden we dat een aantal dagen voordat we hier fietsten een politieman was overleden door een autobom. In Portadown zijn veel Troubles geweest met onder andere marsen van protestanten door katholieke wijken. Wij zagen in een aantal buurten de Ierse vlag wapperen: katholieke wijken dus. In Belfast hebben we weinig gemerkt van de Troubles. De route ging over speciale fietspaden, door het groen zo in het hart van de stad. Het was zondag, de zon scheen en veel mensen waren er op uit getrokken: wandelend, joggend of fietsend langs een trekvaart. Nog geen week daarvoor waren er rellen geweest tussen katholieke en protestantse jongeren in East-Belfast. De aanleiding was het gooien van spullen over de zogenaamde peacewalls tussen de wijken. Het frappante hieraan ook is dat deze jongeren zo jong zijn dat ze geboren zijn ná menige Trouble in het verleden. We spraken eergisteren in een hostel met iemand uit Belfast en die zei ons dat dit soort rellen als een schakelaar aan- en uitgezet kunnen worden. Onverwachts is er een riot en dan ineens stopt het weer. Vandaar dat we vrede hierboven tussen aanhalingstekens hebben gezet. De man uit Belfast zei ons ook dat hij het jammer vindt dat de negatieve dingen de boventoon blijven voeren, terwijl het land zo hard zijn best doet om zijn imago te verbeteren.
Wachtend op de ferry naar Schotland hebben we dit blog geschreven. Nu zitten we op een prachtstek, met een mooi uitzicht. Morgen een rustdag. JW doet wat fietsonderhoud. Saskia gaat een laundry opzoeken en zendt de gebruikte fietskaarten van (Noord) Ierland terug naar huis. We zijn weer over onze ‘half-way-dip’ heen die we een paar dagen geleden voelden. Dinsdag weer op de fiets en eerst Schotland-West verkennen. Tot later.
