It’s no picnic!
Inmiddels zijn we weer een stukje naar beneden afgezakt richting Oban. Na de oversteek van Stormoway naar Ullapool was het zo’n 245 km fietsen naar Mallaig. Normaal gesproken fietsen we dagafstanden van gemiddeld 75 kilometer, maar we merkten als snel dat we hier blij mogen zijn met zo’n 50 tot 60 kilometer per dag. Waar ligt dat aan? Zijn het de weersomstandigheden, zoals kou en wind? Of toch de vele klimmeters? We zitten nu na 8 dagen fietsen al op 6.653 hoogtemeters. Dat is veel, namelijk 832 klimmeters per dag!
Klimmen en duwen
De eerste serieuze klim begon vlak na Ullapool: een pas over van 345 meter. Het was goed te doen. Voor de rest komen we niet hoger dan 150 meter uit. Maar het is het vele stijgen en dalen wat aantikt. En sommige hellingen zijn bijna killing: 14%. We hebben al een paar keer de fiets omhoog moeten duwen. En de wind kan ook een flinke spelbreker zijn. We zitten meestal bijtijds op de fiets omdat het dan wat minder waait zodat we wat meters kunnen maken. En gelukkig hebben we nooit de hele dag wind tegen. Met de regen valt het eigenlijk wel mee; al een paar keer gehad dat pas eind van de middag, als wij lekker binnen zaten, flink begon te regenen!
Slecht weer voor de kust bij Plockton
Afwisselde overnachtingsplekken
Na Ullapool weer een keertje de tent op gezet. Dit keer wat minder koud omdat we de tent strak tegen het huisje van de receptie hadden gezet. Zo wisselen we de overnachtingen iedere keer wat af: kamperen, jeugdherberg, bed & breakfast of Airbnb. De laatste dagen zorgen we dat we comfortabel kunnen overnachten omdat het inmiddels erg koud is geworden: 5 graden. Gisteren hadden we zelfs hagel en sneeuw en een bijzonder harde noordenwind. Gelukkig deels in de rug! Het was even de vraag of we Mallaig gisteren wel konden bereiken, omdat de ferry niet ging vanwege het slechte weer. Eenmaal in Armadale aangekomen bleek dat ie ging. Wij blij!
Mooie momenten
En ondanks het afzien genieten we van de mooie momenten zoals het fietsen door Glen Torridon of langs de kust met even wat zonneschijn en uitzicht op besneeuwde bergtoppen. Of van tegemoetkomend verkeer dat naar je zwaait en de duim opsteekt. Overigens zijn wij niet de enige malloten die hier nu op dit moment aan het fietsen zijn. Inmiddels is het aantal fietsers dat wij zijn tegen gekomen al niet meer op 2 handen te tellen.
Fietsen door Glen Torridon
Vlak voor de ferry bij Armadale
Waar we ook van genieten, is de rust. Niet alleen onderweg (weinig toeristisch verkeer), maar ook bijvoorbeeld in de jeugdherbergen. Daar kan het in de zomer een ware heksenketel zijn, maar nu met een handjevol mensen dat er is, is het aangenaam vertoeven.
Vandaag een rustdag in Mallaig in een Airbnb. Morgen beginnen we aan onze laatste etappe en dat is zo’n 200 kilometer verspreid over een dag of vier naar Oban.
"Paar jaar geleden wandelde ik een berg op in Glen Coe en sliep op het afgelegen http://www.ballimore.com/. Oban is een gezellig kustplaatsje, met de gebruikelijke tourist traps. Disclaimer: Was met mooi weer en in een groep (maar wilde het toch even vermelden). Het weer wordt de komende dagen ietsje beter, dus pluk die dagen!"
Jasper
