Noorwegen, het einde?
We zijn er: in het laatste land van deze trip! Dag 81. Noorwegen is land nummer negen en dan denk je dat het er bijna op zit. Niets is minder waar. In de keuken van de camping hangt een landkaart van dit immense land en dan word je weer eens met de neus op de feiten gedrukt. We hebben nog ruim éénderde voor de boeg. En het begint ‘goed’ hier.
De vlucht met SAS (Scandinavian Airlines) afgelopen vrijdag was stressvol. Zowel het boeken van de vlucht mét fietsen als de overstap in Stavanger mét fietsen (te weinig overstaptijd, op paar minuten na gered). We fietsten daarna door naar een basic hotelletje in de grote stad Bergen. Zaterdag een rustig fietsdagje, omdat we gaar waren van de dag ervoor en de kilometers die je voelt. Het regende een beetje. Kamperen op een bult met uitzicht op zee. ’s Avonds regenen en toen we lekker in de slaapzak lagen, begon het te stormen en te regenen! De tent schudde heen en weer en de tarp (regenluifel) werd opgezwiept. JW uit de slaapzak en de stormlijnen aanbrengen en de tarp neerhalen. Saskia deed oordoppen in en dacht “Ik zie wel wat er gebeurt”. JW bewaakte de boel en heeft met een paar uur slaap het dak steeds heen en weer zien schudden en dat komt niet van het glaasje aanmaak Ice Tea van de avond ervoor.
Toen brak de zondag aan. En dat was me een dagje! Om 5 uur op, omdat we 30 kilometer verderop een pontje moesten halen (vaart maar een paar keer per dag). Tent opruimen in de regen. Alles druipnat de fietstas in. Ontbijt maken in de campingkeuken (een zegen!). Op de fiets met vol ornaat, inclusief schoenhoes, anders lopen je schoenen vol. Die ochtend hebben we meerdere keren de regenkleding aan en uit getrokken omdat het kon en moest. De lunch in een bushokje genuttigd. Met uitzicht op zee, want we kiezen wel het beste van het beste uit. En toen was er de eerste flinke wolkbreuk. In vol ornaat daarna de fiets op en gisterenmiddag hebben we liters water te verwerken gekregen. Onderwijl zwetend een bergpas genomen en die dag zo’n 1.000 hoogtemeters gemaakt. Bij de pontjes hebben ze gelukkig wachthuisjes met verwarming. Vooral bij de tweede pont in de middag hielden we onze dampende lijven boven de verwarming terwijl we naar buiten keken en mensen uit auto’s stapten, buiten liepen met korte mouw.
Noorwegen is zo mooi… En dan vinden we het jammer dat je er niet van kunt genieten. Gelukkig komt er beter weer aan en hebben we nog even.
Hut Camping Birkeland
