To be continued...

De tocht tot de Schotse grens zou nog een fietsdag of 3 duren. Maar zoals je weet is het weer, net als in NL, bar en boos. De voorspellingen zijn te negatief om te kunnen genieten van de 3 dagen in een hele mooie omgeving. Deze mooie omgeving pakken we in juni 2008 weer op als we starten vanuit Newcastle naar de Shetland Islands.

Een sms-je van het thuisfront (bedankt Ard en Ingrid!) gaf gisterenochtend de doorslag. Saskia zat bij de TIC (Tourist Information Centre) overnachtingadressen te verzamelen voor die 3 dagen en JW zag het sms-je binnenfloepen en ‘polste’ meteen DFDS of er nog plaats was aan boord van de ferry Newcastle – IJmuiden. Die was er.

We waren op dat moment nog maar een kilometer of 35 van de ferry verwijderd. In 10 seconden besloten we samen om toch maar nu de fietstocht tijdelijk af te breken en volgend jaar de draad weer op te pakken.

Die ‘kleine 35 kilometertjes’ waren me er een paar zeg. Af en toe stond de fiets, met ons erop, stil van de wind. Met zand in de ogen maakte ik dit mooie plaatje van Saskia op een winderige boulevard in Sunderland.

Was deze dag winderig, de dag ervoor was de meest glazige dag der dagen. We reden vanuit de mooie omgeving van de North York Moors via Middlesbrough richting Newcastle en wat we daar allemaal aan glas op de fietspaden aantroffen zeg!

We hebben niet alleen de beenspieren getraind, maar ook de armspieren om de fietsen 20 meter mee te zeulen óver de kapot gegooide flesjes heen.

De daders moeten zich ongetwijfeld verveeld hebben in deze industrieplaatsjes. Je voelde de armzaligheid en ongelukkigheid in deze wijken. Ontzettend veel afval in de natuur, meer dan 20 brandplekken op het asfalt van bijvoorbeeld gestolen auto’s waarmee men joyrijdt en vervolgens in de hens steekt. Onderweg kwamen we ook zo’n 30 barrricades tegen die ervoor moeten zorgen dat ‘die jeugd’ niet met scooters of zo kan scheuren over die fietspaden. Hier zie je JW die bij zo’n barricade staat. De bagage moest er een paar keer af, of even gedraaid worden om te kunnen passeren.

Qua route Harwich – Newcastle was dit toch wel het minste deel. We hebben op deze, gekscherend gezegd, zwarte dag wel flink kunnen knallen: zo’n 80 kilometer en da’s lekker. Zeker gezien de plensbuien, de verdwenen routebordjes en dat glas.

’s Avonds in een shabby hotel geslapen. Een leuke avond gehad met een, van origine, Schot. Hij fietste in zijn eentje. Hij was een bikkel: triatlons, roeien en op deze dag effe 140 miles fietsen. Dit staat gelijk aan 224 kilometer. Hij denderde die dag met name over de A- en B- wegen. Maar ook hij ervaarde het glas op de weg en hij werd in deze omgeving zelfs bekogeld door stenengooiende jongeren.

We kijken uit naar volgend jaar, want dan verlaten we de (industrie)steden en trekken door de verlatenheid en countrysides, die wij zo mooi vinden. Enfin, we zijn dus weer in Deventer en overwegen sterk om de auto te pakken en naar warme delen te rijden. Weeronline.nl belooft niet veel goed voor deze week, maar we hebben ook volgende week nog, dus wellicht dan... Frankrijk bijvoorbeeld.

Voor de liefhebber van dit weblog: we plaatsen nog een uitgebreid fotoverslag (via Flickr) op dit weblog. En, net als vorig jaar, nog een samengevat dagverslag. Saskia en JW bedanken jou als trouwe lezer voor het lezen en plaatsen van de leuke ‘comments’ die we met erg veel plezier hebben gelezen tijdens onze 905 kilometer lange tocht.

Bedankt!