In de ban van de hoogtemeters

Zondag 12 juni

Na een rustige overtocht vanaf Kiel kwamen we op zondagochtend aan in de haven van Oslo. De zon scheen en er woei een flinke wind. Bij een kleine buurtsuper wat boodschappen gedaan en op een terras een overheerlijke kanelknuter met koffie op. Onze pelgrimstocht kon beginnen. Door een rustig Oslo richting het noorden. En al snel begon het klimmen. Via woonwijken en bedrijventerreinen kwamen we in het eerste groen terecht. Na een kilometer of 25 hielden we het voor gezien en konden we in een mooie pelgrimshut overnachten. Een goed begin!

Maandag 13 juni

De eerste volle fietsdag. In het begin nog door wat voorsteden dat gelukkig snel ingeruild werd voor boerenland. In Ullensaker een stempel in ons pelgrimspaspoort kunnen zetten. De route was af en toe uitdagend, maar wel met mooie stukken door een bloemenveld, langs een meer en een grafheuvel. Voordat we onze pelgrimshut zouden bereiken moesten we eerst nog langs het vliegveld van Gardemoen. Een saai stuk maar wel met het voordeel dat de route vlak was. Bij de pelgrimshut in Risebru konden we de tent opzetten in de tuin. We waren de enigen die nacht.

Dinsdag 14 juni

We startten de ochtend met het omhoogduwen van de fiets vanaf een riviertje naar een hoger gelegen deel. Gelukkig kort maar krachtig. Onze eerste bestemming was Eidsvoll dat bij de monding van de Vorma ligt. Deze rivier komt een paar kilometer verder uit in het grootste meer van Noorwegen: Mjøsa. Na koffie met een koek besloten we om de lager gelegen route langs het meer te nemen. Weliswaar dichter op de E6, maar beduidend minder klimmen dan de officiële route. Bovendien verdween de E6 meerdere malen in de berg, dus viel het wel mee met de geluidsoverlast. Het was een ontspannende route met grotendeels alleen fietspad. Alleen vlak voor Espa moesten we er toch aan geloven: een wegopbreking waar je ook echt niet langs kon. Dus in de benen, 50 klimmeters maken tussen de 5 en 9 procent. Daarna was het niet zover meer richting de camping van Tangen.

Woensdag 15 juni

De tent stond op een mooi plekje langs het water, maar het sanitair van de camping was om te huilen. Dat was al lang geleden voor het laatst schoongemaakt... We begonnen de dag met een langzame klim van ruim 8 kilometer lang. Het was te doen, het gruss maakte het soms wat uitdagend. Daarna door een mooi boerenlandschap met grote herenboerderijen. Bij het kerkje van Stange weer een stempel gezet. In Hamar bezochten we het pelgrimscentrum en daar ook meteen gelunched. Na Hamar weer langs het water, maar ook weer flink klimmen richting Brumunddal. Boodschappen gedaan en richting de pelgrimshut voor de overnachting. Je denkt dat je er dan bijna bent, maar het was een flinke klim met af en toe ook de fiets duwen voor Saskia. We konden helaas geen tent opzetten, dus sliepen we binnen. Wat later op de avond kwam een pelgrim te voet aan. We sliepen die nacht met z'n drieën in een grote zaal.

Donderdag 16 juni

Na een nacht weinig geslapen te hebben gingen we vroeg op pad. We volgden de alternatieve route omdat we weinig zin hadden in geklim op de oude priesterweg. Even voorbij Moelv ging de officiële route weer omhoog, maar wij volgden de National Cycle Route 7 / Mjøstråkk langs het meer. Einddoel van de dag was Lillehammer. We overnachtten in het hostel die in het stationsgebouw gevestigd is. Een een leuke verrassing! Die avond keken we wat we in vorige vakanties hadden gereden en geklommen. Dit is echt wel een zware route, zeker als je de hele route precies volgt. Wij hadden de afgelopen dagen al een beetje van Gea (de routemaakster) gedaan en van onszelf. En voor de aankomende dagen blijven we dit doen. Gelukkig hebben we de app 'Mapout' een beetje in de vingers gekregen en die biedt hulp in het bekijken van de route en alternatieven te zoeken met wat minder stijgingsmeters.

Vrijdag 17 juni

Om Lillehammer weer uit te komen kregen we eerst een hele pittige klim voor de kiezen. Maar na die overwonnen te hebben, fietste het redelijk ontspannen richting Øyer. Na koffie en kanelknuter gingen we niet de heuvels in, maar bleven we de Kongsvegen volgen die om de berg ging. De E6 verdween mooi de berg in, dus in alle rust fietsten we naar Tretten. De tocht ging heel voorspoedig. Na Tretten volgden we wel weer de route omdat de E6 langs de andere kant van het meer geen optie was. Het was een rustige weg met af en toe een flinke klim, deels over gruss. Zo kwamen we in de middag in Fåvang aan. Boodschappen bij de Kiwi en toen verder richting Ringebu. Bij het wegrijden zagen we een fietskoppel die we ook op de camping van Tangen hadden ontmoet: Duitsers op weg naar de Noordkaap. Zij volgen de 7 die ook vaak over de E6 gaat. Na wat gekletst te hebben, vervolgden we onze weg. Het zou een lastig stuk worden en dat was het zeker. Vreselijk klimmen over 5 kilometer over deels een wandelpad met een stijging van 16% er in. Het was grotendeels de fiets duwen (samen en fiets voor fiets). En het erge was dat we vanaf bovenaf het Duitse koppel heel ontspannen over de E6 zagen fietsen. Na 2 uur geploeterd te hebben, kwamen we iets voor 5 uur bij de prachtige staafkerk van Ringebu aan. Net op tijd voor een stempel! We sliepen die nacht in een oud schoolgebouw tussen de weefgetouwen.

Zaterdag 18 juni

In de vroege ochtend daalden we af naar Ringebu en pakten ook even een stukje E6 mee. Bij Frya zaten we weer op de officiële route. We zagen die dag hele wielerploegen ons tegemoet komen. Wat bleek: de wielerklassieker Trondheim - Oslo (Den Store Styrkeprøven – The Great Trial of Strength) werd gereden. Een tocht van 560 kilometer.

Die dag lieten we ook zo nu en dan de officiële route voor wat het is. Er zaten in onze ogen wat 'nutteloze' klimmetjes in waarbij we liever de Gudbrandsdalvegen bleven volgen. We waren te vroeg voor de camping in Kvam, maar de camping in Sjoa was nog dicht. We besloten om weer een hostel te doen. Daar konden we de tent ook opzetten, maar dat was wel erg dicht bij de grillplaats waar een feest zou worden gehouden. Dus toch maar een kamer.

Zondag 19 juni

Na een heerlijk ontbijt in het sfeervolle hostel vertrokken we richting Otta, langs wildstromende rivieren. In deze omgeving wordt veel geraft. Otta was uitgestorven op zondag. Na Otta kwamen we in een prachtig rivierdal terecht, waar we in het zonnetje langs het water koffiedronken. Even ook genieten van een vlakke route over gruss. Daarna was het over met de pret: het werd een stuk E6 en ook nog klimmen ook. De officiële route ging wat sneller van de E6 af, maar wij besloten om iets langer door te fietsen. Met gele hesjes en al kwamen zo op de camping van Vollheim aan. Deze is in januari 2022 overgenomen door een Nederlands stel. We werden hartelijk ontvangen. Het was er uitgestorven en we hadden een mooie plek langs de snelstromende rivier.

Maandag 20 juni

Onrustig geslapen. Was het toch het geluid van de snelstromende rivier dat daarvoor zorgde? Vanaf de camping tot aan Dombås zou het flink klimmen worden. We deden het in etappes, zodat Saskia het klimmen goed kon volhouden. Met de koffiepauze waren we al in Dovre. Toch sneller dan verwacht. Het tweede deel naar Dombås was ook pittig, vooral in het begin. Een fietser haalde ons in: Jan Friedrich uit Duitsland. Zo'n kilometervreter. Hij fietste met ons mee tot Dombås en we lunchten samen. Na wat boodschappen in het skistadje kwam er een zeer zwaar stuk. We moesten op het fjell zien te komen. Flink klimmen tot aan het natuurgebied. Daarna over een hobbelig karrenpad langzaam omhoogklimmen. Nadat eindelijk de bomen waren verdwenen, hadden we een prachtig uitzicht over het fjell met besneeuwde bergtoppen. Hier doe je het voor! Het pad hobbelde wat op en neer. Een eland schrok van ons geploeter! We wilden overnachten bij Furuhaugli Fjellhytter. Het laatste stukje was nog een flinke klim en Saskia moest haar fiets de laatste paar honderd meter duwen. Uiteindelijk zouden we op de hoogste plek van deze fietstrip uitkomen: 1.009 meter.

Dinsdag 21 juni

Bij het opstaan, regende het. Gelukkig konden we ontbijten in de keuken. Maar bij het weggaan, bleek de regen erg mee te vallen. We besloten om de E6 te volgen en niet bij Hjerkinn de officiële route te volgen. Het was grauw en grijs en dan is een fiets naar het hoogste punt van de route duwen weinig aan. Omdat we vroeg waren, was het nog rustig op de E6. Het was echt genieten van de prachtige omgeving. We zagen 2 kraanvogels die aangevallen werden door kraaien. Na de klim iets voorbij Hjerkinn begonnen we aan de afdaling. Spectaculair, maar wel goed blijven oppassen met het verkeer. Uiteindelijk zijn we 500 meter tot aan Driva afgedaald over een traject van 40 kilometer. In Driva namen we een heerlijk hutje. Het was koud!

Woensdag 22 juni

Vanaf Driva volgden we die ochtend het fietspad richting Oppdal. In Oppdal naar een bakker voor lunch en koffiebroodjes. Dat kostte wel een vermogen. De officiële route weer opgepakt. Klimmen en dalen door het boerenland en bossen met veel vakantiehuisjes. Na 40 kilometer hadden we een flinke afdaling richting de rivier Orkla. Vanaf daar volgden we de weg langs de rivier, een mooi stuk. Uiteindelijk kwamen we in Voll aan bij een pelgrimshut. De eigenaren waren nog even met de auto op pad, dus hadden we ons gestationeerd aan de picknicktafel. Al gauw kwam het echtpaar thuis. Bijzonder hartelijk. Eerst een ijsje en later uitgebreid koffie gedronken en gepraat. De tent konden we naast de hut plaatsen.

Donderdag 23 juni

Deze dag lieten we de officiële route voor wat het was. We hadden zelf wat uitgestippeld. Over rustige wegen en zoveel mogelijk langs de rivier. In Rennebu bij de kerk nog een stempel gehaald. In Å dronken we koffie. Bij Storås draaiden we de 65 op. Hier hadden we in 2011 ook al eens gereden. Deze weg was wel druk helaas. Misschien is het in 11 jaar tijd sowieso veel drukker geworden met het verkeer. Dit stuk (zo'n 25 kilometer) tot aan Fannrem was niet echt leuk. Bij Fannrem keken we hoe we naar de camping moesten rijden. En wie stopte daar? De eigenaren van de pelgrimshut in Voll. Even kort gekletst en al zwaaiend reden ze weg. Daarna was het nog 5 kilometer naar de camping in Orkanger. Nog even boodschappen gedaan in een groot winkelcentrum en toen op naar de camping. We zouden die avond onze fietsvrienden Roel en Esther uit Zeeland ontmoeten. Zij zijn al langer op pad en waren op hun terugweg naar het zuiden bezig. Tegen de avond kwamen zij aan en we hadden een mooi stukje gras voor onze tenten. We hadden een gezellige avond met z'n viertjes.

Vrijdag 24 juni

Na uitgebreid afscheid te hebben genomen reden we tegen 9 uur weg. Eindelijk zouden we weer langs het fjord gaan rijden. Eerst nog langs een drukke weg, daarna werd het beter. Een prachtig stuk. Het was warm. Na het fjord te hebben verlaten, werd de route werd steeds saaier. We fietsten een van de alternatieven uit het boekje. Dat betekende nog wel 1 flinke klim over een lengte va 5 kilometer. Eenmaal op het hoogste punt van 147 meter was het daarna een hele fijne afdaling naar beneden zo richting de stad Trondheim. En toen stonden we dan om 2 uur 's middags opeens voor de kathedraal Nidaros. Een foto bij de steen met 0 kilometer en daarna na het pelgrimscentrum. Dat was nog even zoeken! Daar kregen we onze oorkonde en konden we een speld op de kaart van de wereld zetten. Na een koffie gingen we richting ons hotel. De route zat erop! De dagen die volgden, hebben we besteed aan bijkomen, de stad Trondheim verkennen, een treinreis naar Oslo en daar nog de stad ontdekken.